در روایات اهل‌بیت‌علیهم‌السلام مطالب فراوانی پیرامون مسائل اخلاقی داریم. قرآن کریم می‌فرماید " و لکم فی رسول‌الله أسوة حسنة " و رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نیز یکی از اهلبیت است لذا در اهلبیت هم اسوه و الگو بودن وجود دارد. بنده حقیر با استفاده از کتب روایی که در اختیار دارم، تا آن جا که بتوانم روایات اهلبیت علیهم السلام را در موضوعات اخلاقی درج می‌کنم.

روایت اول:

آدرس: الکافی، ثقة الإسلام کلینی؛ ج2 ص635 ح1؛ توضیح آدرس برای یک بار: " مراد از "ج" شماره جلد است؛ مراد از "ص" صفحه کتاب است و مراد از "ح" شماره حدیث  می‌باشد.

متن حدیث: عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ حَدِیدٍ عَنْ مُرَازِمٍ قَالَ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیه‌السلام: ‏ عَلَیْکُمْ بِالصَّلَاةِ فِی الْمَسَاجِدِ- وَ حُسْنِ الْجِوَارِ لِلنَّاسِ‏ «1» وَ إِقَامَةِ الشَّهَادَةِ  حُضُورِ الْجَنَائِزِ إِنَّهُ لَا بُدَّ لَکُمْ مِنَ النَّاسِ إِنَّ أَحَداً لَا یَسْتَغْنِی عَنِ النَّاسِ حَیَاتَهُ وَ النَّاسُ لَا بُدَّ لِبَعْضِهِمْ مِنْ بَعْضٍ.

ترجمه: امام صادق علیه السلام فرمودند: ای مردم چند کار را انجام دهید:

1- نمازهایتان را در مساجد بخوانید؛

2- با همسایگان خویش خوشرفتاری نمایید؛

3- اگر جایی قرار بود که شهادت دهید، حتما شهادت به حق بدهید؛

4- برای تشییع جنازه اموات شرکت کنید؛

چون شما مردم به یکدیگر نیازمند هستید و یک نفر از بقیه نمی‌تواند بی‌نیاز باشد و مردم هم به یکدیگر احتیاج دارند.

نکات جالبی در این روایت وجود دارد؛ اگر یک انسان بخواهد با مردم انس و الفت ایجاد کند و با آن‌ها ارتباط بگیرد، با همین چهار کاری که امام صادق علیه السلام فرموده است به راحتی می‌تواند ارتباط ایجاد کند.

وقتی به زندگی روزمره خود نگاه می‌کنیم، نمازهایمان را در منزل می‌خوانیم در حالی که روایات فراوانی در ثواب نماز جماعت و آن نمازی که در مسجد خوانده شود داریم که اگر انسان آن روایات را ببیند شاید تمام نمازهایش را در مساجد بخواند، چون مساجد بیت الله هستند و در حریم خانه خدا شیطان راه ندارد. در روز قیامت که جمیع اعضا و جوارحمان شهادت می‌دهند، مساجد محل،‌ قرآن‌های درون خانه و... نیز بر علیه ما شهادت خواهند داد. مسجد می‌گوید من نزدیک منزل این شخص بودم اما یک مرتبه هم در من نماز نخواند؛

مطلب دوم در مورد همسایگان است؛ که در مطلب بعدی به آن اشاره می‌کنم.

سلام فکر کنم از سال 74 به این طرف قاطی و پاتی سیاست شدم، اون موقع کله‌مون بوی قرمه سبزی می‌داد، اگه کسی مخالف عقیده‌ی ما بود بمبارونش می‌کردیم، بعدش که یه کم تجربمون بیشتر شد دیدیم ای بابا، چه زیبا سر کار بودیم و سعی کردیم دیگه زیر علم کسی سینه نزنیم بلکه اول ببینیم عقل خودمون چی تشخیص می‌ده، در بیشتر مواقع عقل ما آدما خوب تشخیص می‌ده؛ ولی بعضی وقتا چیزای دیگه رو باهاش قاطی می‌کنیم، شهوت، غضب، قدرت و... و اینا باعث می‌شه که سرکش بشیم؛

دیدم توی سیاست هیچ تنوری داغ نمی‌شه مگر تنور جهنم!! ؛ تصمیمم رو عوض کردم که دیگه دنبال سیاسی بازی نباشم؛ بلکه برم دنبال شناخت اهل‌بیت علیهم‌السلام؛ همین الانم همه پستای سیاسی رو بر می‌دارم.

رویکرد اصلی این وبلاگ رو بر مبانی اخلاقی، اعتقادی قرار می‌دم. بعدش اگه جایی صلاح بود اشاره‌ای سیاسی خواهیم داشت.

فعلا والسلام....

این پست شروع یک وبلاگه جدیده....